بررسی اثر ویتامین c بر استرس اکسیداتیو حاصل از امواج رادیویی (900 مگاهرتزی) در بافت های مختلف موش صحرایی نر

هدف از این مطالعه بررسی اثر استرس اکسیداتیو حاصل از امواج رادیویی (چگالی توان mw/cm26789/0) در بافت های بیضه، مغز، کبد و خون و بررسی اثر پیشگیری کننده ویتامین c بر این بافت ها با استفاده اندازه گیری فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی شامل آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (gpx)، سوپراکسید دیسموتاز (sod) و کاتالاز (cat) و میزان mda بود. سی و دو موش نر بالغ نژاد sprague-dawley به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان گروه کنترل، گروه دوم به عنوان گروه کنترل-ویتامین c، که l-اسکوربیک اسید (mg/kg/day200به وسیله گاواژ) به مدت 45 روز دریافت می کرد. گروه سوم، به عنوان گروه آزمایش که در معرض امواج رادیویی قرار گرفتند و گروه چهارم که علاوه بر در معرض امواج، ویتامینc نیز دریافت می کرد. در پایان دوره آزمایش تمام گروه ها کشته شدند و نمونه های بافتی سریعا جدا شده و در فریزر 70- درجه سلسیوس برای اندازه گیری آنزیم های آنتی اکسیدانی و پراکسیداسیون لیپیدی نگهداری شدند. نتایج حاصل این پژوهش نشان می دهد که مواجهه با امواج رادیویی سبب کاهش میزان آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتایتون پراکسیداز و افزایش پراکسیداسیون لیپیدی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در بافت های مذکور می شود (05/0p<). نقش حمایتی ویتامین c سبب بهبود فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدی در گروه آزمایش درمان در مقایسه با گروه آزمایش می شود(05/0p<). با توجه به نتایج به دست آمده می توان نتیجه گیری نمود که امواج رادیویی سبب استرس اکسیداتیو در بافت های مذکور می شود و ویتامینc به سبب نقش پرواکسیدانی و آنتی اکسیدانی، باعث بهبود فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش میزان پراکسیداسیون لیپیدی در بافت های مذکور می گردد.